Donderdag 28 oktober 2021, Cali

Dinsdagmiddag (26/10) ook eens informatie ingewonnen ter plekke van de grens. Alleen noodzakelijk vrachtverkeer mag door, en dan nog van 08:00 's ochtends tot 16:00 uur 's middags. Voor alle overige verkeer is de grens gewoon dicht, zie foto. Wij met ons fantastische EU-paspoort en vaccinatiebewijs (gele boekje waarin stempel staat en ik het papier van de GGD geplakt heb en dat je niet nodig had volgens De Jonge maar wel er- en herkend wordt buiten Europa maar waar De Jonge misschien nooit geweest is) in de hand naar de grens, onschuldig gezicht en ons van geen kwaad bewust. Is nog zo'n echte grens op een brug, de ene kant is Colombia, de andere kant Ecuador, dwars op het midden van de brug loopt de grens. De Ecuadoraanse beambte informeerde ons dat uitsluitend met een visum entree verleend wordt, ondanks dat EU-paspoortouders met gele boekje en onschuldig gezicht dat officieel niet nodig hebben en verwees ons naar het consulaat. No Go dus. Op de terugweg van deze grenspost naar Colombia dus werden wij aangesproken door een taxichauffeur die ons wel kon helpen met een toeristenkaart met stempels en al voor 40 dollar. Wij hebben echter liever een stempel in het paspoort zelf. Ook dat kon geregeld worden, ging wel wat meer kosten, hoeveel was onbekend, paspoort hadden ze dan ook nodig. Ook toonden ze belangstelling voor mijn horloge. De grenspassage zou dan een eindje verderop plaatshebben, over een oude brug. We hebben beleefd gemeld het te overwegen en zijn terug naar ons hotelletje gegaan. Ook werd ons verteld dat er een mogelijkheid is om met een taxi een kilometer of wat verderop door een weiland te crossen, er staat dan iemand aan de andere kant je op te wachten en die brengt je naar Urbina in Ecuador en zo ga je verder. Ook dan geen stempel in je paspoort. Ook dat hebben we overwogen, maar doen we toch maar niet. Je hebt gewoon een stempel = visum in je paspoort nodig. Wij willen in Ecuador niet als illegale vluchtelingen, die hier in Columbia overal zijn uit Haïti en Venezuela, gecontroleerd en eventueel uitgezet dan wel opgesloten worden naast bijv. Joran vd Sloot (die overigens in Peru vastzit). Al met al besloten wij gisteren, woensdag een busje te pakken naar Cali en daar een vliegtuig naar Quito te nemen. De landgrens mag dicht zijn, de "luchtgrens" is gewoon open, mits gevaccineerd (komt dat gele boekje weer tevoorschijn). 

Woensdag 27/10, Dat busritje naar Cali voert door een adembenemend landschap met diepe dalen, steile hellingen, scherpe bochten en trage vrachtwagens die ingehaald moeten worden, ook adembenemend. Vertrek om 08:00 uur. Na 2 uur waren we dus weer in Pasto waar de chauffeur te kennen gaf dat hij de remmen niet vertrouwde. Heil de man en wij in een nieuwe bus. Ook dat duurde 2 uur. Ook nog een drugscontrole gehad onderweg, nog een half uur oponthoud en uiteraard een lunchpauze van drie kwartier. De bus was zéér luxe en voorzien van een toilet. 's Avonds om 22:00 uur eindelijk in Cali waar snel via booking.com een hotel gevonden werd dat echter vol bleek ondanks de bevestiging van booking.com dat er kamers vrij waren maar de receptioniste was zo aardig een nog niet gereinigde kamer schoon te maken en van nieuw linnen etc. te voorzien. 

Vandaag ook eens naar het treinstation wezen kijken, de lijn Cali - Buenaventura zal spoedig weer in gebruik genomen worden, wordt gezegd, waarvan akte. Momenteel is er een museum in het station gevestigd. De entree is nogal beperkt, geen toegang tot spoor etc. 

De vlucht naar Quito (de voordeligste en snelste) gaat merkwaardig genoeg van Cali naar Panamá en dan van Panamá naar Quito, alles met COPA, een Panamese club. Wij crossen dus in 36 uur 2 x het hele land inclusief overnachting in prima hotel om uiteindelijk 250 km verderop te geraken. Ons originele voornemen om alles met de bus te doen wordt inmiddels zwaar op de proef gesteld. 

Groet Carel & Andrea