Vrijdag 24 december 2021

Zo één dag voor Kerstmis is het natuurlijk mooi om alle belangstellenden een gelukkig en gezellig Kerstfeest te wensen, bij deze. Wij horen en lezen dat Nederland weer volledig in de lockdown zit, dat maakt het aan de ene kant gezelliger, intiemer, intenser terwijl aan de andere kant familie, vrienden en kennissen op 2 na meen ik niet op bezoek mogen komen. Allemaal weer van die regeltjes waarvan ik mij kan voorstellen dat je er moe van wordt. Wij zijn redelijk op de hoogte, krijgen dagelijks digtaal de NRC, de Volkskrant en de Trouw. Niet te geloven eigenlijk, in Hong Kong hadden we zo'n abonnement op de NRC-buitenland editie, een vliesdun papieren krantje dat één à twee weken later per post kwam.

Hier in Perú doen ze niet zo héél moeilijk over de Covid. Met enige spanning wordt de komst van het zich snel verbreidende o-mikron-virus afgewacht, ik heb nog niet gehoord dat er gevallen zijn geconstateerd. Ik kan evenwel niet geloven dat ze de bevolking tot een stevige lockdown gaan verplichten. Er wordt hier veel op straat geleefd, hoe gaan ze dat allemaal doen? En hoe gaan ze die duizenden straathandelaren compenseren? Er is wel een nachtverbod: van 02:00 tot 04:00 ('s ochtends dus) mag je niet op straat zijn. En natuurlijk die 2 mondkapjes in openbare gelegenheden, zelfs in parken en bijv. aan het strand, en overal je dubbele vaccinatie laten zien. Maar een volledige lockdown? dat hebben ze hier nog niet meegemaakt. En ook niet om de haverklap een persconferentie waarin allerlei maatregelen worden afgekondigd die dan later weer deels herroepen of gewijzigd worden. Gewoon flink vaccineren, als je denkt dat je een prik kunt halen, in de rij gaan staan en prik krijgen. Overal zijn er vaccinatiegelegenheden ingericht en je krijgt gelijk een bewijs mee op papier en/of op je telefoon.

Wij maken dagelijks een of meerdere wandelingen, 10-20 km, vanuit ons verblijf in Miraflores, of gaan eerst een eindje met het openbaar vervoer (OV) naar zekere plaats. Dat OV is vergelijkbaar met Bogota, ook van die grote bussen die op hun eigen baan van het ene eind van de stad naar het andere eind rijden. Schiet lekker op, alleen is het systeem nog niet zo uitgebreid als in Bogota. Vervolgens ga je met kleinere busjes verder hetgeen wel weer een belevenis is. Die rijden stevig door maar stoppen voor iedereen die ook maar even zijn hand opsteekt. Echt comfortabel zijn ze niet, maar je komt er wel.

Zo waren we weer eens bij "la Punta" aan zee  (Lima ligt aan zee) waar je heerlijk uitwaait. Dat was ooit een prachtige landelijke wijk op een landtong gelegen met mooie huizen met een ruime veranda. Dat zie ik dan zo voor me: een stoffige zandweg met palmbomen met hier en daar zo'n laag landhuis, vakantiehuis natuurlijk, waar op een bloedhete zondagmiddag de familie op de veranda hangt in een schommel of op een schommelstoel, -bank, in een hangmat, in volkomen lethargie. Dat zie je niet meer. Die huizen hebben links en rechts buren gekregen en de weg is geasfalteerd, er rijden constant bussen en taxi's die toeteren en anderszins lawaai maken.

En ook in Chorillos, een wijk in het zuiden van Lima waar het afgelopen zondag zwart zag van de mensen die naar het strand wilden. Strand was afgezet, er mochten maar een beperkt aantal mensen tegelijk het strand op. Er stond een rij van wel een kilometer, niet te geloven. Een eind verderop was er ruimte genoeg, moest daar toch iets bijzonders zijn.   

En ook nog 2 musea bezocht, het zogenaamde "Mali"- "Museo de Arte de Lima". Het Mali zit in een gigantisch bouwwerk met buitengewoon veel lege ruimtes, is deels in restauratie. En het "Museo peruviano" dat in een vrij lelijk gebouw gehuisvest is maar wel een bijzondere, typisch Peruviaanse collectie heeft. Nog ouderwets, allemaal in glazen vitrines netjes naast elkaar opgesteld. Er was daar een wedstrijd geweest wie de mooiste kerststal had gemaakt.  

Ik zal wat foto's hierbij zetten, dan zie je het voor je zelf.

Groet, nog uit Lima, maandag verder,

Carel & Andrea