Donderdag 23 september 2021
24 september 2021 - Bogotá, Colombia
Al een paar dagen niks bijzonders gedaan en toch alle dagen leuk bezig hier.
Afgelopen maandag 20/9 wat in de wijk Usaquén rondgelopen waar nog een prachtig oud stationnetje staat voor het "Ferrocarril del Nord-Este". De toeristentrein naar Zipaquirá stopt er. Je bent er sneller en véél goedkoper met de bus, maar toch leuk dat het in stand gehouden wordt. Wel jammer eigenlijk dat het treinvervoer in nagenoeg heel Midden- en Zuid-Amerika een stille dood gestorven is. Gebrekkig onderhoud en tekort aan investeringen naast overmachtige vakbonden hebben de netwerken in de meeste landen om zeep geholpen. Hier en daar functioneert er nog een sporadisch lijntje als toeristische bijzonderheid (Mexico, Colombia), of is er iets nieuws als "lightrail" opgezet (Costa Rica, Uruguay). In Argentinië is er rondom de hoofdstad nog wel sprake van een spoorwegnet, maar bij lange niet meer wat het geweest is.
Dinsdag 21/9 de bibliotheek "Virgilio Barco" bezocht, buitengewoon . Gelegen in een ruim en wijds park in het noordwesten van de stad. Echt een bezienswaardigheid met buitengewone ruimtes, het geheel in principe in een ronde vorm met getrapte waterpartijen.
Woensdag 22/9 een excursie gemaakt naar de wijk "Paraiso". Ligt vrij hoog (3000 m) in het zuiden van de stad. Het bijzondere is dat je daar met een kabelbaan naar toe kan vanuit het eindstation "Portal Tunal" van de Transmilenio buslijnen. Je gaat dan verder op dezelfde knip met de "Transmicable". Zo kom je dan na 1700 m kabelbaan, verdeeld in 3 etappes, boven in "Paraiso", het eindstation heet "Mirador del Paraiso", en je hebt er een fantastisch uitzicht over de stad. Op YOUTUBE is er een filmpje van de fabrikant van de kabelbaan Doppelmayr (http://www.doppelmayr.com) uit Zwitserland : https://youtu.be/BEujUyrN9xk, ik kan het zo niet maken. De wijk Paraiso is deels een gewone woonwijk met er omheen een nogal forse sloppenwijk tegen de vrij steile berghellingen gebouwd. Via de heuveltop Quiba Baja op 3000 m kwamen wij al wandelend als vanzelf in die sloppenwijk terecht. Hier en daar "unheimisch" maar uiteindelijk viel het allemaal wel mee.
Donderdag 23/9 een bezoek gebracht aan het "Museo Colonial", gehuisvest in een voormalig klooster. Dat is niet zo moeilijk hier, er zijn er hier genoeg van, kloosters, internaten, seminaries, kerken, etc., allemaal niet meer zo nodig. Ook hier slaat de ontkerkelijking keihard toe. Evengoed zijn er nog genoeg kerken in Bogotá, vermoedelijk nog steeds teveel. De Spanjaarden (tot 1810 de kolonisator van Nueva Granada waartoe Colombia (en Ecuador en Peru en Venezuela) behoorde) kenden een vrij straf kastensysteem. Alleen Spanjaarden die ook in Spanje geboren waren, hadden recht op alle soorten hogere overheidsfuncties. Kinderen uit volledig Spaanse ouders maar dan wel geboren in Nueva Granada werden "Criollos" genoemd. Niet te verwarren met de Surinaamse Creolen die afstammen van Afrikaanse voorouders. Na verloop van tijd komen er logischerwijs steeds meer Criollos bij die uiteraard hun plaats gaan opeisen. Símon Bolívar is wel een van de bekendsten. En deze Criollos begonnen rondom 1810 met hun opstand tegen het Spaanse gouvernement, en met succes. Nueva Granada werd uiteindelijk onafhankelijk en gesplitst in Ecuador, Peru, Venezuela en Colombia. Panamá splitste zich 100 jaar later onder druk van de Noord-Amerikanen af van Colombia vanwege het kanaal. Dat is weer een heel andere historie.
Zou zo maar voor Hong Kong kunnen zijn.
Groet, Carel
Dank hiervoor en liefs agnes
Fijne zondag
Spooraanleg en onderhoud is een vrij kostbare aangelegenheid en vraagt nogal wat discipline en organisatie. In dunbevolkte landen is dat wat moeilijker te realiseren dan in het relatief veel dichter bevolkte Europa. Argentinië had spoorwegen tot ver in het zuiden. Was ooit één van de rijkste landen ter wereld. Helaas heeft mismanagement de kosten dusdanig opgedreven dat instandhouding niet meer verantwoord was. Een beetje vergelijkbaar met wat er in Engeland gebeurde: 2 machinisten op de bok, terwijl een moderne trein het makkelijk met één af kan. Per wagon een conducteur (zie je nog in Rusland), door personeel bewaakte overwegen, enz. Evengoed heeft men rond Buenos Aires nu een redelijk net, maar de lijnen naar het zuiden zijn vervallen. Er zou wel nog een trein zijn naar Bariloche, en ook zijn er nog diensten naar Cordoba in het noordwesten. Hopelijk kunnen we ook nog naar Argentinië en het dan met eigen ogen zien. Op het internet vind je veel, maar gedateerd (2008). Toen ik in 2015 in Buenos Aires was, en het treinmuseum daar bezocht, kreeg k de sterke indruk dat er niet veel meer over was van het ooit imposante netwerk. Daar wordt momenteel wel aan gewerkt om dat weer in ere te herstellen.
De LHBTi-discussie is per land verschillend. Uruguay schijnt vrij ver te zijn met acceptatie, evenals Colombia. Overige landen mij niet zo duidelijk.
gaan we in de loop van het komend jaar wel merken denk ik zo.
Groet
Carel
Ik doe mijn best. Vind het ook wel leuk om te doen.
Groet, Carel