Zaterdag 11 december 2021, Lima, Perú

Gisteravond (10/12) aangekomen in Lima, per vliegtuig. Volle bak dat vliegtuig, niet te geloven hoeveel volk er naar Lima trekt. Bij nader inzien valt dat toch wel mee, er is maar één directe vlucht vanuit Quito in de zoveel dagen. Overige vluchten hebben tussenstops van soms vele uren, zelfs hele nacht(en). Wij zijn ook een dag of 3 langer in Quito gebleven om te wachten op een directe vlucht.

In Perú zijn ze nog weer wat strikter met hun Covid-beleid dan in Ecuador. Hier moet je 2 mondkapjes over elkaar dragen en je moet ook minstens 2 vaccinaties hebben gehad, de laatste langer dan 14 dagen geleden (hebben wij). Zoniet dan moet je een recente PCR-test overleggen, bij enige twijfel quarantaine. En een door jezelf ondertekende verklaring dat je je gezond voelt. Wordt bij vertrek en aankomst allemaal gecontroleerd. Nieuw (sinds gisteren) is dat nu bij iedere openbare gelegenheid zoals een supermarkt, museum, kerk (hebben ze hier ook volop), enz. gecontroleerd wordt of je wel volledig gevaccineerd (2x) bent. Dat roept weer weerstand op en wij zagen dan ook een demonstratie tegen de vaccinatie (foto). 

Vóórdat we naar Lima vlogen, hebben we nog een dag (9/12) besteed aan architectuur in Quito in de wijk La Carolina. Absoluut indrukwekkend. De projectontwikkelaar Uribe Schwarzkopf (http://www.uribeschwarzkopf.com) heeft daar een tweetal bijzondere appartementencomplexen onder constructie. Zie foto's. De hele wijk la Carolina wijkt nogal af van het doorsnee Quito: modern, ruim, volop leven met een enorm, zéér modern winkelcentrum Quicentro geheten. Héél anders dan het historische centrum van Quito dat een beetje ouderwets aandoet, als eerder gezegd: Oosteuropees.

Ook liepen we tegen een werkelijk gigantisch gebouw op wat een soort Algemeen Servicegebouw is voor Sociale Verzekeringsbank en Ministerie van Financieën en nog zo wat meer van dat soort functies. Een geheel stalen en glazen constructie met wel een paar stevige betonnen pilaren. Het geheel 11 verdiepingen hoog en wel driehonderd meter lang, echt enorm. 

En ook nog (7/12) een stevige bergwandeling gemaakt naar de top van de berg Corazón. Top helaas niet bereikt, te ver weg en het begon te regenen, maar toch een goede inspanning geleverd. Helaas mijn Costaricaanse hoed met platte brede rand in de bus laten liggen, weg dus. Hoeden genoeg hier maar niet zo een. 

Groet, Carel & Andrea