Zondag 1 mei 2022

Santa Fé de Veraguas

Daar waren we de afgelopen week nog maar vandaag zijn we verder getrokken naar Boquete, nog steeds in Panamá

Van Santa Fé hebben we afscheid genomen, heerlijk oord. Gistermiddag en -avond was er nog een benefietmiddag en -avond met volksdans, zang en paardenoptocht op het lokale kermisterrein ten bate van de lokale kankerbestrijding. Daar gingen wij natuurlijk wel even heen, zaten als een soort eregasten op de eerste rij. Er kon gegeten en gedronken worden, het hele dorp gaf acte de présence. De geluidsinstallatie was werkelijk afschuwelijk, vol volume en constant rondzingend met afgrijselijk hoge pieptonen maar daar stoorde eigenlijk niemand zich aan. Gewoon doordansen en zingen, niks aan de hand. Met pijn in onze oren verlieten we na enige uren het feestterrein om op zoek te gaan naar het paard met de naam Malboro (van marlborough, het sigarettenmerk, inderdaad). Die hadden we namelijk vorige week aangetroffen in de rivier waar hij een wasbeurt kreeg (21/4) en de eigenaar had ons gezegd dat zijn dochter mee zou doen met de parade. Konden hem en haar niet vinden. De vaandeldrager van de stoet kende de eigenaar, Franklin geheten, ook niet. Ongetwijfeld deden hij en zij mee, maar wij herkenden ze niet.

Donderdag, 28 april, werd ik 71. Niets bijzonders, zo'n dag gaat voorbij net als alle andere.  Ben 's avonds wel toegezongen door de eigenaars van het hostal en 3 gasten die er ook waren. Hebben er een biertje op gedronken en mijn nieuwe hoed (cadeautje)  geshowd. 

Vrijdag 29 april naar een waterval gegaan bij Alto Piedra. Heerlijk even in het frisse water gelegen, net niet te koud, zeker ook niet te warm. Die watervallen zijn er in Veraguas veel. Het kan hier namelijk knap hard regenen en het is nogal bergachtig. Dan loopt er al gauw ergens een stroompje, beekje of riviertje met hier en daar een waterval(letje). 

Van de eigenaar van het hotel een verhaal op schrift gekregen over de geschiedenis van Santa Fé. Het is namelijk een van de oudste steden van Panamá. Ooit werd in deze streek hevig gevochten tussen Spanjaarden (conquistadores ofwel veroveraars) en Indigenas, er zou namelijk veel goud zitten (klopt, er zijn nog mijnen). De Spanjaarden vochten met moderne wapens van staal en hadden haakbussen, een grof draagbaar geweer. meer een kanon, de Indigenas met grotere aantallen krijgers en pijl en boog. Na drie bloedige veldslagen waren er geen winnaars noch verliezers. De Spanjaarden trokken zich steeds terug op La Cubaya, een redoute dicht bij het huidige Santa Fé. Op 30 augustus 1557 (65 jaar na de ontdekking van Amerika) nam Francisco Vazquez de redoute in bezit in naam van "La Santa Fé de la Iglesia Católica y de la Real Corona Española", ofwel kortweg Santa Fé. De Spanjaarden vestigden zich ter plaatse, lieten hun familie overkomen of trouwden na enige tijd met lokale indigenas en van lieverlee was het gebied gepacificeerd en leefden beide groepen, Spanjaarden en Indigenas, vreedzaam samen. En dat tot op de dag van vandaag. Evengoed wonen er ook nog veel 100% indigenas in de wijde omgeving van Santa Fé (de Veraguas).

Groet

Carel & Andrea